Met name aan de Haagse politici, Kamerleden, (demissionaire) ministers en staatssecretarissen zou ik willen adviseren om in de periode tenminste tot aan de verkiezingen op zondag naar de kerk te gaan. Het maakt niet uit welke: Rooms- of Oud-Katholieke Kerk, PKN, evangelisch, remonstrants, reformatorisch – alles mag.
Week in week uit bieden al die kerken een uurtje van bezinning. Je krijgt de verbinding met de geschiedenis van de mensheid als het ware op een presenteerblaadje aangeboden. Verhalen over mislukking, teleurstelling, of over medemensen die je het leven zuur kunnen maken, komen met grote regelmaat voorbij.
Ook hoor je verhalen over blijdschap, vreugde om de dingen die goed gaan, verrassingen, wonderen en ga zo maar door.
Je wordt volkomen uitgetild boven de herrie van alledag. Je wordt er bijna toe gedwongen om je grote mond eens te houden, en te luisteren. Je krijgt de mogelijkheid om je in te leven in mensen die eigenlijk allemaal hetzelfde al eerder meegemaakt hebben. Want hoe bijzonder onze huidige politieke situatie ook is, er is niets nieuws onder de zon.
Je krijgt poëzie aangereikt, woorden die soms gelezen maar ook heel veel gezongen worden, waarin de grote en de kleine vragen van het leven verwoord worden.
Je ontdekt op een heel andere manier dan in de politiek, dat we in Nederland niet alleen staan. Kerken maken allemaal deel uit van de wereldkerk, waar je in de maalstroom van het leven nooit bij stil staat.
Veel kerken stralen uit, dat mensen daar al honderden jaren hun geloof beleefd hebben, en dat je onderdeel kunt worden van de rijke stroom generaties voor je, die alles zodanig hebben achtergelaten dat jij nu kunt leven en functioneren. Het zou mooi zijn als dat element een plaats in ieders leven zou krijgen en houden.
Natuurlijk komt God ter sprake. Inmiddels is dat allang geen vast omschreven dogma meer. In sommige kerken is God de bron van licht, leven en liefde; bij andere is het de Wijsheid die alles regeert. Weer anderen beaccentueren de mogelijkheid om vragen en problemen aan God voor te leggen. In veel kringen is God ontegenzeggelijk een man, in een toenemend aantal kerken is de voorstelling van een vrouwelijke God in opmars.
Als grote tegenhanger tot het politieke handwerk is er één belangrijk aspect: je hoeft niks te zeggen.
Ga gewoon weer eens naar de kerk.
Jan de Visser,
oud-wethouder, oud-advocaat en thans predikant
Recente reacties